Als kersverse student ervaarde ik veel stress. Waar leeftijdsgenoten de tijd van hun leven beleefden, zat ik hyperventilerend boven mijn huiswerk. Het was in deze periode dat ik begon met yoga. Niet in een studio, want ook ik dacht destijds dat yoga iets voor zweverige types was. Vol schaamte kocht ik een dvd-box en begon ik op mijn zolderkamer yoga te beoefenen. Na de eerste les heb ik een week lang van spierpijn genoten, maar ik wist: ik ga hier nooit mee stoppen. 

Tien jaar later kwam ik een yogadocent tegen die een opleiding tot yogadocent zou starten. Ze dacht wel dat het iets voor mij zou zijn. Ze had gelijk! Al vroeg in de opleiding begon ik met lesgeven. Ik verbaasde mezelf, want ik stond helemaal niet zo graag voor een groep. Ik bleek het lesgeven leuk te vinden en ook best goed te kunnen, maar ik ontdekte ook wat er anders kan. 

Als yogadocent ontwikkelde ik een eigen missie: yoga toegankelijker maken. Iedereen heeft recht op ontspanning en beweging, op een manier die en in een tempo dat bij jou als individu past. We hebben allemaal een ander lichaam en brengen allemaal onze eigen obstakels mee. Ondanks dat (social) media ons soms laten geloven dat yoga alleen voor witte, slanke, lenige vrouwen is, doe ik mee aan een beweging die het tegendeel probeert te wijzen. 

Momenteel geef ik (yin) yoga en pilates bij Leefstijlcentrum Breda. In beide lessen probeer ik zoveel mogelijk variaties op oefeningen te geven, zodat je er altijd één vindt die je fijn vindt om te doen. Ik moedig je aan om binnen je eigen grenzen veilig te bewegen en te luisteren naar de signalen die je lichaam geeft. En lukt het niet alleen? Dan kijk ik graag met je mee!